Κανένας μας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς φίλους. Οι φίλοι είναι ένα σημαντικό κομμάτι στη ζωή μας. Βρίσκονται πάντα κοντά, στα καλά και στα άσχημα και δε θέλουν το κακό μας. Πολλές φορές δενόμαστε περισσότερο με τους φίλους παρά με τους συγγενείς μας και είναι λογικό αφού τους επιλέγουμε μόνοι μας.
Τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τους φίλους μας είναι διαφορετικάλ όμως στην ουσία όλοι ζητάμε το ίδιο, την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη, που είναι από τα πιο βασικά στοιχεία για μια υγιή σχέση. Χωρίς αυτά δεν υφίσταται αληθινή φιλία αλλά σχέση συμφέροντος.
Στην εποχή μας όμως είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις το ψέμα και την εκμετάλλευση από την ειλικρίνεια και το σεβασμό. Πλέον συναντάς «φίλους» που δεν ξέρεις αν μπορείς να τους ανοίξεις την καρδιά σου, να τους ζητήσεις βοήθεια, γιατί πολύ απλά δε γνωρίζεις αν αυτό που σου δείχνουν είναι μια μάσκα. Και αναρωτιέμαι: Αν έχουμε φτάσει σε θέση να χάσουμε την εμπιστοσύνη στους φίλους μας, τότε μπορούμε άραγε να εμπιστευτούμε και κανέναν; Πιστεύω πως είναι στο χέρι μας να ξεχωρίσουμε τους φίλους μας σε αυτούς που θα ανοιχτούμε και σε αυτούς που απλά θα βγούμε
μαζί…
Ο φίλος ο σωστός θα φανεί γρήγορα. Θα είναι αυτός που ανάμεσα στη μάζα θα ξεχωρίσει. Θα είναι αυτός που θα τρέξει πριν καν του το ζητήσεις, που ακόμα και να μαλώσετε δε θα μιλήσει ποτέ άσχημα για σένα και πόσο μάλλον πίσω από την πλάτη σου, και φυσικά θα κρατήσει τα μυστικά σουž δε θα τα αποκαλύψει σε κανένα.
Η αγάπη που νιώθουμε προς αυτά τα άτομα είναι μεγάλη. Χαιρόμαστε με την επιτυχία τους, πονάμε με τον πόνο τους και στενοχωριόμαστε όταν τους βλέπουμε να καταστρέφονται. Οφείλουμε τότε, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, να είμαστε δίπλα τους. Μας έχουν ανάγκη να τους στηρίξουμε. Φίλος δεν είναι αυτός που απλά θα αδιαφορήσει και θα σε αφήσει να κάνεις το λάθος, μόνο και μόνο για να μη σου πάει κόντρα. Είναι αυτός που θα ρισκάρει ακόμα και να σε χάσει, αλλά δε θα σε αφήσει να κάνεις το βήμα που θα σε οδηγήσει στον γκρεμό. Και αυτό είναι το λογικό. Έναν άνθρωπο που αγαπάς πραγματικά, τον νοιάζεσαι πραγματικά.
Ξέρω όμως ότι τη στιγμή αυτή που διαβάζετε τούτο το άρθρο αναρωτιέστε όλοι: Άραγε στις μέρες μας υπάρχουν αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο αληθινό φίλο; Εγώ πιστεύω πως, αν και είναι πια πολύ δυσεύρετα, ναι… υπάρχουν. Όταν ήμασταν παιδιά, μας μιλούσαν για ένα κόσμο γεμάτο αγάπη και καλοσύνη. Όσο μεγαλώνεις όμως, καταλαβαίνεις πως είναι απλώς ένα παραμύθι. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω να ντρέπομαι. Έχει χαθεί κάθε αξία και έχει αντικατασταθεί από το ατομικό συμφέρον. Και η φιλία δεν μπορεί να επιβιώσει σε έναν τέτοιο κόσμο.
Βλέπω τριγύρω μου ανθρώπους που θεωρούνται κολλητοί. Αν κοιτάξεις πίσω από αυτή τη μάσκα όμως, η αλήθεια σε τρομάζει… Φιλίες από συμφέρον. Γιατί να έχεις ένα φίλο που στην πραγματικότητα δε σημαίνει τίποτα για σένα; Δεν πιστεύω πως αξίζει σε κανέναν μας. Τώρα πλέον με την πρώτη ευκαιρία οι «φίλοι» παίρνουν μορφή εχθρού, και το χειρότερο είναι πως περνάει πολύς καιρός για να το καταλάβεις. Οι περισσότεροι φίλοι πλέον δεν είναι εκεί όταν τους έχεις ανάγκη, δε θα σε αποτρέψουν από το λάθος, δε θα στενοχωρηθούν με τον πόνο σου και ο λόγος…, απλά γιατί δεν τους νοιάζει τίποτα παραπάνω από το πώς θα κερδίσουν αυτοί πράγματα.
Ειδικά στα κορίτσια ένα περίεργο πράγμα: κάνουν «φιλίες» – σχέσεις και όμως προσπαθούν να «φάνε» η μια την άλλη. Ένας ανταγωνισμός χωρίς τέλος. Ζήλεια, νομίζω, θα το ονόμαζα. Είναι φιλία όμως αυτό; Όχι, δεν είναι. Δε λέω… υπάρχουν και φίλες που είναι πραγματικά δίπλα σου στη ζωή σου, και ναι… το έχω νιώσει και εγώ αυτό. Ας τα ξεχωρίσουμε όμως, και ας μην παίζουμε υποκριτικά γελοίους ρόλους μόνο και μόνο για την προβολή μιας τάχα τέλειας εικόνας.
Η κοινωνία που ζούμε μας βάζει σε μια τέτοια κατάσταση υποκρισίας. Έχει χαθεί κάθε αξία. Πλέον έχουν χαθεί πολλές αξίες, όμως στο χέρι μας είναι όλα. Το πώς θα φερθούμε εμείς. Κανένας μας δεν ξέρει καλά κανέναν, και ναι… ποτέ δε θα τον μάθεις τον άλλον. Όμως οι πραγματικοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια, είναι αδύνατον να μη δεις τη λάμψη τους. Έχουμε ανάγκη από πραγματικά λόγια και από πραγματική αγάπη. Τότε μόνο θα ξανα-μοιάσει ο κόσμος μας σαν τα παραμύθια που πιστέψαμε κάποτε…
Αγγελική Ράπτη Β΄2
Αν σου αρέσει το άρθρο πάτα το μπλε κουμπί και κανε μας Like για να ξέρουμε τι σου αρέσει και να δημοσιευουμε παρόμοια θέματα..
Σε ευχαριστούμε για τη στήριξη!
Φίλοι... τα αδέρφια που επιλέγουμε (κοινοποίησε το στον καλύτερο σου φίλο)
Reviewed by Μη μου πεις
on
9:17 π.μ.
Rating:
Reviewed by Μη μου πεις
on
9:17 π.μ.
Rating:
